Saigon

Ik ben in Saigon! Ben aangekomen op de 23e in de ochtend. Toch besloten een trein te pakken, was wel iets duurder dan de bus maar zeker de moeite aangezien ik nu een normaal bed had.. Ik heb met pijn in mijn hart die avond afscheid van mijn vrienden moeten nemen en had eigenlijk niet echt zin om te vertekken.. bleek mijn trein ook nog eens 1,5 uur vertraging te hebben! Is de NS niets bij! Ik had een bed geboekt in een 4 persoons coupe en toen ik de juiste coupe gevonden had bleek dat ik die moest delen met 2 vietnamezen! Dat was even slikken maar ze zeiden weinig en ik heb gelukkig geen last van ze gehad. Ik heb de hele nacht geslapen! Niet zo heel vreemd aangezien ik bijna alleen in dorms slaap.. Veel mensen vertrekken vroeg met tours of reizen gewoon verder, het is zo onrustig dat ik mijn slaap wel kon gebruiken en het grote voordeel natuurlijk dat ik de volgende dag uitgerust was en wat aan mijn dag had! Uiteindelijk heb ik van half 10 tot half 9 in de trein gezeten en ik werd net voordat ik aankwam in Saigon ook wakker, perfecte timing! Ik had geen zin om het hele taxicircus aan te gaan dus besloten om iig te proberen om naar mijn hostel te lopen. Het was best een eind en mijn plattegrond was niet je van het maar ik heb het gevonden. Er lag nog een meisje te slapen en na een babbeltje zijn we samen op pad gegaan. Jen, amerikaanse, en ik zijn naar het oorlogsmuseum gegaan. Wat een ervaring! We werden er een beetje stil en depri van. Het is voor een groot gedeelte wel propaganda maar als je alle foto's voorbij ziet komen blijft het heel erg indrukwekkend. De meeste indruk maakte de foto's van de mensen die door agent orange getroffen zijn een chemisch goedje wat de amerikanen gebruikte om te ontbossen zodat ze de Vietcong makkelijker konden vinden. Die chemicalien hebben zoveel leed veroorzaakt, zelfs de 3e generatie van mensen die ooit daarmee in aanraking zijn gekomen hebben nog afwijken en ziektes! Het is echt verschrikkelijk om te zien! Daarnaast hebben ze ook een heel gedeelte met foto's die gemaakt zijn door toenmalige oorlogsfotografen. Was een heftige dag! Bij het museum kwamen we een israelische jongen tegen die is blijven plakken en waarmee we de afgelopen dagen opgetrokken hebben. We zijn s'avond lekker gaan stappen en gister zijn Jen en ik naar de Cu Chi tunnels geweest, daar kun je zien hoe de mensen uit die omgeving door middel van gangenstelsels en het hergebruiken van de ontplofte munitie van de Amerikanen de oorlog aangingen! Heel boeiend omdat het ook weer voor een groot gedeelte o propaganda gaat tegen de "amerikaanse duivels" zoals ze die zo mooi noemen.. Leuk om dat met een amerikaanse te doen moet ik zeggen omdat je zo toch ook een beetje een ander beeld van de dingen krijgt. Gister ook weer wezen stappen en vanochtend vroeg op om naar de Mekong Delta te gaan. Jen is vanochtend vertrokken en ik ben met onze israelische vriend gegaan. Het viel wel een beetje tegen.. we gingen voor een "floating market" maar dat was niet echt wat ik ervan verwachte.. nou is het zo dat die markt heel vroeg in de ochtend al is maar dat zeggen ze er natuurlijk niet bij.. Ik heb er spijt van dat ik geen tour van 2 dagen gedaan heb maar goed ik ga mijn laatste dagen hier niet nog een keer die kant op.. Ik heb net afscheid genomen van mijn israelische vriend want die vertrekt zo naar het noorden en ik ga opnieuw de stad onveilig maken! Ben nu echt een beetje mijn tijd aan het uitzitten.. ga alleen maar relaxen, stappen, shoppen en morgen maar eens kijken of ik een zwembad kan vinden want het zonnetje begint hier ook een beetje door te komen en ik wil natuurlijk goed gebruind terugkomen! Nog 2 dagen dus en dan vlieg ik naar Bangkok en de dag daarna vlieg ik via Cairo weer terug naar A'dam! Volgende bericht zal wel vanuit huis komen of er moet nog iets spannends gebeuren maar dat betwijfel ik.. Tot snel! X